W ubiegłą sobotę, po ponad rocznej przerwie, pojawiłam się  w kinie. Tak, żeby zobaczyć, jak to jest, tak niby znowu żyć normalnie. Kino było wypełnione ludźmi w takim stopniu jak Krupówki turystami w miniony weekend, ludzie obsiedli dosłownie każdy parapet, każdą poręcz, każde miejsce na którym można było na chwilę podeprzeć swoje cztery litery i było prawie jak kiedyś, ale kilkanaście metrów dalej, przy bramie wejściowej do Pasażu Nieopolda stała policja, broniąc prewencyjnie zabawy pijanej młodzieży. I wiadomo było, że jednak nie jest jak dawniej.

No, ale kino to kino i doprawdy nie żałuję, że poszłam. Bo oprócz zapomnianego wrażenia, jak to jest być w takim tłumie ludzi, film na który się wybrałam, okazał się całkiem całkiem. Był to przedpremierowy pokaz nagrodzonego już latem Europejską Nagrodą Filmową w Berlinie, duńskiej produkcji "Na rauszu". Reżyserem tego dzieła jest Thomas Vinterberg, a główną rolę zagrał Mads Mikkelsen. 

Film opowiada o zblazowanych nauczycielach szkoły średniej, którzy podczas jednej z zakrapianych imprez postanawiają na sobie sprawdzić tezę norweskiego psychologa Finna Skarderuda, że człowiek rodzi się z za małym stężeniem alkoholu we krwi i żeby móc funkcjonować na swoich najwyższych obrotach, powinno się stale utrzymywać ok. 0,5 promila alkoholu we kwri. Czwórka nauczycieli podejmuje wyzwanie...

Doskonała ścieżka dźwiękowa, inny niż angielski język, brak polskich wulgaryzmów, nienaganna, dobra gra aktorska a przede wszystkim ciekawe ujęcie tematu i spojrzenie na naturę ludzką, kondycję współczesnego człowieka, jego problemy i problemiki - bez umoralniającego patosu ale i bez tarzania się w wymiocinach - to wszystko sprawia, że film ogląda się doskonale.  

Nietrudno się domyślić, że bohaterom wymyka się spod kontroli eksperyment, bo już podczas tworzenia założeń i ram widz wie, że pomysł skazany jest na porażkę. Wiadomo, w igraszkach z alkoholem górą zazwyczaj pozostaje alkohol i nie ma miękkiej gry. 

Poczytałam trochę w sieci o filmie i znalazłam informację, że ta nagroda filmowa jest najbardziej prestiżową nagrodą na starym kontynencie i że amerykańskie oskary traktowane są tam co najmniej lekceważąco. Doczytałam również, że na tym fetiwalu wiele filmów zostało zauważonych, wiele nagrodzonych, a wiele zaprezentowanych bez najmniejszych szans na jakikolwiek sukces. W tych ostatnich znalazły się ....tak tak, polskie produkcje, m.in "Boże ciało" i chyba jakiś film Holland (ale nie jestem pewna)

Tak sobie pomyślałam, że nasi rodzimi twórcy kina o eksperymencie Skarderuda wiedzą wszystko, ale jest już dawno dla nich za późno, żeby się zatrzymać i z niego wycofać. Wzięli go totalnie na serio, a my musimy oglądać wytwory ich pracy po tym, jak już zdążyli zniszczyć się psychicznie na różne sposoby.  Polskie kino na tle charakterystycznego kina europejskiego wypada po prostu źle i jeśli nie jest to produkcja o mordowanych przez Polaków Żydach, to taki film polski na arenie międzynarodowej nie wart jest nawet splunięcia dla ichniejszych gremiów jury. 

Ja im się - znaczy tym gremiom - w ogóle nie dziwię, bo zostać zmuszonym do obejrzenia np. "Bożego ciała" w całości to synonim znęcania się nad człowiekiem. Problemy w polskim kinie prezentowane są za pomocą najobrzydliwszych wulgaryzmów w stężeniu przekraczajacym wszelkie dozwolone normy, polane sosem wódki żytniej w ilościach co najmniej rozmiwrów powodzi z 1997 roku we Wrocławiu, z dodatkiem przemocy domowej i sprzedajacej swoje ciało bezdomnym na dworcu matki dzieciom. Ostatnie lata dodały jeszcze urozmaicenie w postaci wiejskiego księdza gwałcącego niepiśmiennych ministrantów gdzieś w Bieszczadach. 

Ja bym sobie tak pomarzyła, że nasi filmowcy odstawią wreszcie te promile przy śniadaniu, obejrzą kilka zagranicznych dobrych produkcji i wyjadą gdzieś na staże za ocean, najlepiej z biletem w jedną stronę. Utrzymywanie bowiem 0,5 promila alkoholu we krwi nie jest dobrym rozwiązaniem dla nikogo. 

 

A "Na rauszu" bardzo polecam. 

---

tagi: film  filmpolski  

	bozenan
	16 lutego 2021 17:04

27     2253    13 zaloguj sie by polubić