Każdy kryzys jest dla nas dobry, bo możemy przejść próbe i dowiedziec sie jakies prawdy o nas samych. No i jesli ta prawda jest bolesna, przykra, to możemy podjąć działania  naprawcze. To się wiąże z wysiłkiem (woli, ciała, umysłu) i stąd unikamy konfrontacji z kryzysem. Stąd się go boimy. Ale jak się zmusimy to potem zawsze okazuje się że kryzysy wychodzą nam na dobre.

Ta apostazja była juź wcześniej tyle źe milcząca. Sam JP2 mówił o milczącej apostazji. Teraz to tylko efekt zaniedbań w doktrynie czy raczej porzucenia jej. Przygnębienie to nie walka to kapitulacja. Dlaczego na młodych wpĺyw większy mają złe, trujące doktryny? Bo my dorośli wyrzeklismy się i nie stosujemy tej naszej zdrowej katolickiej doktryny. A ta doktryna od zawsze nakazywał walkę z duchem tego świata. Walkę aź do śmierci. A my nie chcemy walczyć. Łudzimy się źe jak powiemy świat "pokój" to on nas zostawi w spokoju. Ten błąd jest tak powszechny i tak często powtarzany że to cud iż w ogóle jeszcze istnieje Kościół Katolicki.

Nie potrafimy się oprzeć szantażem emocjonalnym, nie potrafimy szantarzystom powiedzieć "wal się" bo to nie kulturalne. Np. z ta pidefilią wśród niektórych kapłanów. Dlaczego musimy się usprawiedliwiać? Dlaczego nie możemy powiedzieć do Sekielskich "Ty obłudniku. Przecież cały czas pragnąłeś żeby księża nie byli tacy święci, pragnąłeś ich demoralizacji. Dlaczego więc teraz się obudzisz na nich skoro są tacy jakich chciałeś mieć?". Albo CZEMU nie możemy im zadać pytania "jesteście przeciw pedofilii? To dlaczego nie walczyć o całkowity zakaz rozpowszechniania pornografii? Tego źròdła wszelkich dewiacji,co?". 

Młodzi ludzie pragną walczyć Ale jak widzą takich biernych dorosĺych to idą do domu, oddalają kompa z grą typu Wiedźmin i nic już ich nie interesuje. Ci co wychodzą na ulice to Ci którzy są znudzeni siedzeniem w domu. Tak jak ci co idą do księdza z aktem apostazja-  są znudzeni biernościa kapłanòw.

P

Im wieksza i bardziej rozbudowana struktura instytucjonalna , tym wykazuje ona  silniejszą inercję w odpowiedzi  na zachodzące zmiany. A gdy już sie na nie zdecyduje, okazuje sie , że wykonana rekonstrukcja strkutury instytucjonalnej jest znowu nieadekwatna, gdyż tryb jej wprowadzenia trwał np. 30 lat. Czyli była adekwatna do stanu, ktory był aktualny  kilka dziesięcioleci wstecz.

I to jest właśnie przypadek hierarchicznego KR-K.

Powinien reagować z wyprzedzeniem na wyzwania, a nie chować się za alibi brzmiacym, że  przecież Zbawiciel nie pozwoli, aby jego Kościół przemogli.  Wszelako pod warunkiem, że to jeszcze jest Jego Kościół.

Każdy normalny chyba natrafiający na takie teksty ma jakieś przebłyski, aby spowodować pęknięcie w żuchwie tego tekściarza z prośbą, aby powtórzył zdanie: każdy kryzys jest dla nas dobry, bo możemy przejść próbe i dowiedziec sie jakies prawdy o nas samych.

Podobnie jak w przypadku urzędników.