Zawsze tak smętnie się to kończy. Wystaw sobie, że druga strona kręci film z takim założeniem, że na przykład zakładanie rodziny, dzieci i cały ten kram, to głupota, że najlepiej przez życie to samemu, byle mieć kumpli. A jeszcze lepiej, że ludziom tak wybierającym jakoś forsa sama się sypie i na dodatek są fajni, fajni, fajni...

W ten sposób się nie działa. Oni wypuszczają serial "Przyjaciele" i mają rzecz z głowy. Nikt nie moralizuje, nie dzieli włosa na czworo. Tak się to robi, nie łopatą do głów.

Problem jest taki, że na film "satanistyczny" ja chcę iść bo może być fajny i ciekawy, a na te "pobożne" cośtam trzeba iść(zmusić się) dla "dobra sprawy".

Chociaż nie widziałem to myślę, że takie podejście do widza uderza w samą istotę godności człowieka jako takiej, a przez to przekaz jest sprzeczny. Bo mówimy, że "płód" też człowiek, a jednocześnie człowieka traktujemy jak podludzia tanią propagandą.

Z tymi filmami to zawsze jest jakiś problem - bo można zarzucać im że to jest taka sama nachalna propaganda tyle że w drugą stronę. Filmu nie oglądąlem i pewnie nie obejrzę, bo nie cierpię kin i w ogóle praktycznie filmów nie oglądam. Mam też swoje zastrzeżenia do stylu działania ruchów pro-life, tym epatowaniem okrucieństwem, które moim zdaniem bywa przeciwskuteczna. A jak już coś nadchodzi z USA, to podwójnie robię się podejrzliwy. Ale ciekawość tego filmu - mimo otwartej kampanii zniechęcenia do niego przez rozmaite szemrane "fundacje" - jaką wywołał wśród ludzi robi jakieś tam wrażenie. Jest to być może wskazówka, że jednak organizm się broni i całkiem spora ilość widzów chce przynajmniej zapoznać się z takimi treściami. Mimo wszystko to chyba jakoś tam optymistyczne.

Już tyle zastanawiałam się nad tym, dlaczego nie ma porządnych, kasowych filmów chrześcijańskich, katolickich? Są trz, które uważam za baprawdę dobre filmy: "Misja" i "Milczenie" no i oczywiście "Pasja" - film genialny. Czyli da się. A przecież tematów na filmy doskonałe jest tyle, że możnaby ich produkować kilkanaście na rok. 

Niestety dalej nie rozumiem. Z różnych powodów ludzie chodzą do kina, ale takiego jeszcze nie widziałam.

Owszem napisała pani o publiczności w sensie pejoratwnym, a to, czy komuś ten film życie odmieni, czy nie to nie Pani to oceniać. Nawiasem mówiąc,  nie słyszałam jeszcze, żeby jakikolwiek film komuś odmienił życie. Jednak zainteresowanie tym filmem jest i uważam, że to  bardzo dobrze, nie każdy idzie tam po to, żeby "zawyżać statystyki". Proszę przyjąć do wiadomości, że skoro już Pani publikuje własne przemyślenia, to nie każdy musi się z nimi zgadzać.

"Z różnych powodów ludzie chodzą do kina, ale takiego jeszcze nie widziałam." To sporo jeszcze pani nie widziała:-) Proszę rozglądać się po świecie uważniej. 

Nie napisałam pejoratywnie o publiczności, zresztą sama się do niej zaliczam, jestem też z DK:-) Pai ma jakieś kompleksy, że tak to pani odbiera? 

Nie oczekuję primo,że ktoś będzie czytał "moje przemyślenia", secundo: że się będzie z nimi zgadzał. Chciałabym tylko, żeby rozumiał, o co mi chodzi, to wystarczy. 

Tak najlepiej pisać, tak, żeby każdy upośledzony zrozumiał...

"Pasję" oczywiście miałam na myśli.

A przeczytać ze zrozumieniem za trudne?

Nieplanowane - zero nazwisk, 6 mln budżet

Adwokat diabła - trzy gwiazdy, 57 mln (w 97r)

Misja- trzy gwiazdy, muzyka, 24,5 mln (w 86r !)

Milczenie - gwiazda, reżyser, 46 mln (2016r)

Nie wiem czy da się produkować i znależć dystrybucję dla "kilkunastu na rok".

Pani Ann28. Wycofuję się ze swoich tez, najwyraźniej potrzebne są filmy tanie i łopatologiczne, pani wpisy tutaj są tego dowodem.

Lubi pani najwyraźniej łopatologię, więc wyjaśnię: poszłam do kina, bo chciałam iść na film "Nieplanowane", bo: 1) miałam czas i pieniądze na to, 2) miałam nadzieję, że tym razem będzie to kino ambitniejsze niż dotychczasowe znane mi tego typu produkcje 3) staram się wspierać takie inicjatywy pomimo wszystko 4) napisałam tę notkę bo się rozczarowałam filmem, jest podobny poziomem do znanych mi wcześniej łopatologicznych protestanckich produkcji i uważam, że przez to niczego nowego do dyskusji o aborcji nie wniesie - a uważam, że przydałoby się podwyższyć poziom rozmów na ten temat.

Coś jeszcze jest dla pani niejasne? 

Czasem kręci się świetne "normalne" filmy w temacie. Polecam Blue Jay z 2016. Dyskretny ale mocny. Nic o mordowanych dzieciach ale o życiu po i cenię jaka trzeba placic za takie a nie inne decyzje. Na filmy chrześcijański e nie chodzę z powodu ich mialkosci.

słyszałam o Blue Jay, jeszcze nie widziałam, ale chętnie obejrzę, dzięki

Dzięki za recenzję... Skorzystam i nie będę tracił w związku z tym czasu na kolejną siermięgę. Podejrzewałem zresztą że cały ten zachwyt jaki wokół filmu w ostatnich dniach powstał, jest raczej wynikiem upustu napięcia w jakim żyją proliferzy... Takie poklepywania po ramieniu i że coś się robi.

Mnie wystarczy informacja że jakaś fanatyczna aborcjonistka przestała pracować na rzecz śmierci... Oby nie poszła w drugą stronę z fanatyzmem... Chwała Panu Bogu

Myślę, że w jakiejś mierze właśnie dlatego co tu widzimy. Bo są akolici którzy będę krzyczeć najgłośniej, że się wzruszyli i jest dobre bo nasze i żadne inne kryteria się nie liczą.  A kto dyskutuje ten wróg Boga i Kościoła. Sami nie wejdą i drugiemu nie dadzą.

A potem dyskutują akolici prawi z lewymi. Wszyscy się pięknie wzmogą, a aborcje tłuczone są w najlepsze, jak były wcześniej. 

Do Pasji podchodziłem dwa razy, obejrzałem, trzyma za gardło. Misję oglądałem za młodu, daleki wtedy od uniesień religijnych, podobała mi się bardzo i z tego co pamietam skojarzenia miałem całkowicie areligijne. Coś  w tym jednak jest, że Misja ma przesłanie odległe od katolickiego.

Joffe (reżyser "Misji") stwierdził w jednym z wywiadów, że chciał nakręcic film oddający hołd kapłanom, kierującym się w swej posłudze teologią wyzwolenia.

To świetnie zrealizowany, ale bardzo przewrotny film

Film przewrotny, ale można odwrócić wektory. Np. wyobrażając sobie, że dzieje się na Kresach Rzeczypospolitej po traktacie ryskim, albo po II wojnie. Tam też zostali kapłani, często zapomniani przez hierarchię... A pokuta Rodriga, ciągnącego na górę narzędzia swoich zbrodni, przejmująca. Jak każda prawdziwa walka ze swoją przeszłością, która przeszkadza w nawróceniu.

No jest pokazana cyniczna zdrada Papieża... Tak też ten film zapamiętują młodzi (nie tylko ciałem),  którzy nie mają czasu ani umiejętności do rozkładania na czynniki pierwsze tamtej polityki. 

Pasja to przejmujący film. Gdyby nie oczywisty kontekst religijny. Wiary w to co Kościół naucza, byłaby to opowieść o brutalnym zamordowaniu człowieka. Obraz byłby wyłącznie epatowaniem brutalnością. 

MIsja to pięknie , mistrzowsko nakręcony film.  Ale jak dla mnie wymowa całości jest trochę podobna do tej z  "Kaznodziei z karabinem". To znaczy  większość niekatolików  po obejrzeniu stwierdzi, że  męczeństwo nie ma sensu nic nie przynosi, że religię musi wspierać armia.   Dlatego silny militarny  protestantyzm jest lepszy od przegrywającego katolicyzmu. A my się cieszymy bo jezuitów nie pokazali jako pedofili. 

lubię poprawiać ludziom humowy, a więc tak: za trudny dla mnie. Zadowolony? :-))))

Dziękuję za ten głos. 

Nie przejmuj się. Wszystkim nie dogodzisz. Nie napisałaś bezpiecznego tekstu, tylko szczerze napisałaś o swoich odczuciach. Podejrzewam zresztą, że jesteś jedną z niewielu osób które ten film rzeczywiście obejrzało. Zbyt wiele emocji chyba się przy tej okazji uwolniło, co potwierdza że temat aborcji jest użytecznym narzędziem do generowania takowych. Przecież to że film Ci się nie podobał, to nie znaczy, do diaska, że jesteś zwolenniczką aborcji.

no nie wiem, czy jeszcze się tu odważę;-) 

nie no, genialne, dla samej takiej akcji warto strzelić focha:-)))))) no i koniecznie nakładka na zdjęcie profilowe na FB

jeszcze raz dziękuję. Jak mi coś znowu zagra w duszy, to napiszę. Jak tylko cas mi będzie pozwalał.

ps. a tak trochę w temacie,to ja się w międzyczasie poprzyglądam tej Abby Johnson. Mnie rownież coś uwiera w tej postaci. 

To ciekawe, bo ja Misję też oglądałam za młodu też bardzo mi się podobała  i odczucia miałam jak najbardziej religijne. Może dlatego że nie rozumiałam wtedy nic z wątku politycznego. Największe wrażenie  wywarła  na mnie scena gdy DeNiro czyta 2List do Koryntian (Pieśń o Miłości). Jedna z lepszych scen. Do tej pory nie mogę się nadziwić że nic mu z tego nie zostało ani w głowie ani w sercu. 

Dzięki za recenzję. Na film pójdę, chyba trochę z podobnych powodów co Pani. Co do samej bohaterki filmu "Nieplanowane" to czytałem o jej nawróceniu. Ja tam się zawsze cieszę, że grzesznik się nawraca. Podobnie cieszyłem się z nawrócenia tow. Jaruzelskiego na łożu śmierci, czy Hoessa, komendanta KL Auschwitz w polskim więzieniu. Oczywiście szkoda, że tak późno, ale pamiętam też o robotnikach ostatniej godziny i chyba nikt z nas nie zazdrości neofitom życia przed nawróceniem. Czasem do kościoła są zapraszani na krótkie danie świadectwa ludzie, którzy kiedyś mocno upadli -- uzależnienie od alkoholu, narkotyków, pornografii, masturbacji, jakaś gangsterka, a w pewnym momencie - ciach - nawrócenie. Nie mam pojęcia, czy wszystkie te nawrócenia są prawdziwe, ale też nie mam przesłanek by w nie wątpić. Rozumiem to, że ich radość po wyjściu z bagna w jakim byli może być dla innych nieco szokująca, niektórzy mogą zazdrościć neofickiego zapału, a innych może to irytować. Zawsze z tyłu głowy mam to, że Jezus przyszedł do chorych i pierwszy który był zbawiony był ciężkim zbrodniarzem. Pamiętajmy też, że ci którym dużo wybaczono, mogą po ludzku chcieć mocno swoje winy odpokutować. Oczywiście jest pokuta z konfesjonału, ale wiele tych osób chce, ku przestrodze dla innych, w jakiś sposób pokazać błędy swojego życia.  
 
Być może film "Niepalnowane" nikogo nie przekona, bo w tych sprawach ludzie z obu stron są tak okopani, że nie da się ich (nas) z tych okopów wyrwać. Czy to znaczy, że nie należy robić takich filmów? Jaka historia lepiej nadaje się do pokazania zła "praw reprodukcyjnych"? Jeśli ta się nadaje, to czy da się zrobić ten film lepiej? Co konkretnie poprawić? Dać jakąś gwiazdę filmową? Lepszy scenariusz?

Bardzo brakuje mi odpowiedzi na pytanie: "co robić, by było lepiej?". I nie jest to zarzut do Pani, czy nawet do komentatorów, ale ogólny. Ze smutkiem zauważam, że nie mamy nawet kilku sensownych propozycji poprawienia sytuacji i sam też nic tu nie wymyśliłem.
 
Gospodarz robi świetną robotę z książkami, w tym z komiksami, ale z filmami fabularnymi jest rzeczywiście krucho i to chyba trudniejszy temat. Mamy świetne filmy Grzegorza Brauna, choćby "Eugenikę", ale to dokumenty. Nie pociesza mnie wcale, że różne produkcje patriotyczno-historyczne są najczęściej dość słabe. Z ostatnich: Dunkierka Nolana była dobra, ale już scenariusze obu filmów o pilotach dywizjonu 303 były beznadziejne, a na Legiony, czy Piłsudskiego po kilku recenzjach po prostu bałem się iść.
 
Skoro tak filmowo się zrobiło, to napiszę, że dla mnie dobrym tematem na filmy byłyby dwie opowieści z pierwszego tomu "Baśni jak niedźwiedź". Ta o bokserach, co dowalili ruskim i ta o gen. Rayskim. Z wielką chęcią bym zobaczył te historie na dużym ekranie, tylko bez Szyca i Karolaka :-)
 
A skoro już mamy i religijnie, i filmowo, to przyznam, że duże wrażenie zrobił na mnie radziecki, czarno-biały film Восхождение (Wniebowstąpienie). Druga wojna, partyzanci, Armia Czerwona i SS, ale mocny wątek pasyjny. Kolaborant w garniturze to jak nic szatan z Pasji. Ciekawe, czy Gibson oglądał? Znalazłem tylko wersję z angielskimi napisami:
https://www.youtube.com/watch?v=VteY61FDhc8
 
O tych nawróceniach to napisałem trochę ku przystopowaniu co bardziej krewkich komentatorów. Podchodzę do ludzi nawróconych z życzliwym dystansem, a odnoszę wrażenie, że niektórym zabrakło i tej życzliwości, i dystansu, tylko "wietrzą spisek".
 
Tomasza Samołyka lubię między innymi za jego humor, choć w tej recenzji nie miał gdzie się tym humorem wykazać. Kluczowe jest to, na czym zakończyła się ta recenzja: film pokazuje prawdę i jeśli jego owoce będą takie, że kilka osób pozna te nieprzyjemne fakty i spowoduje to ich opamiętanie, to mimo wspomnianych niedociągnięć warto.
 
Wściekłość z którą ten film jest atakowany przez drugą strone pokazuje, że to dobry kierunek i dobrze, że taki film powstał. Może to będzie taki lodołamacz: pokaże, że można nakręcić film, który mimo różnych przeciwności odnosi sukces i jest szerzej komentowany. To, że z "naszej" strony są uwagi co do jakości, to też dobrze. One były przykładowo także po "Cristiadzie". Ta krytyka, w tym Pani uwagi, to nie jest przecież oplucie i przekreślenie, tylko wołanie o lepszą jakość. I dobrze, że takie dyskusje o jakości są, bo to znaczy, że nam na tej jakości naprawdę zależy.
 
Jak Bóg da, to na film pójdę w najbliższą sobotę. Przeżyłem oba filmy o dywizjonie 303, choć zęby mnie po tym bolały chyba z miesiąc, to przeżyję i ten film :-)

O filmie "Nieplanowane" sporo czytalam na amerykanskich portalach, zanim zaczeto przebakiwac, ze i do naszych kin trafi. Dzieki temu zainteresowalam sie postacia Abby Johnson. Wysluchalam wielu wywiadow, wystapien, konferencji.

Po filmie niektorzy poddaja w watpliwosc jej nawrocenie, ze niby malo wiarygodne. Film to film (nie widzialam jeszcze), traktuje wiele spraw skrotowo i z tego co czytam skupia sie raczej na watku dzialania klinik PP, nie wszystko da sie dobrze i gleboko pokazac.

Sa dwie wazne sprawy: po pierwsze pokazanie "przemyslu aborcyjnego", na czym oni robia ogromny biznes i dlaczego tak im zalezy na tych aborcjach. Abby jest zaangazowana w wyciaganie pracownikow z PP i pomaganie im w znelezieniu innej pracy. Z tego co wiem, sporo osob (chyba gdzie wspominala o kilkuset) udalo sie stamtad wyciagnac.

Druga sprawa to jej nawrocenie na katolicyzm. 

Z Abby Johnson bylo tak, ze ona byla wychowana w kosciele baptystow, nastepnie stamtad wraz z mezem odeszla, gdyz jej zaangazowanie w PP nie bylo przez ten kosciol akceptowane, dolaczyla do bardzo liberalnego kosciola episkopalnego (amerykanska odmiana anglikanizmu - podaje za wiki) , ktory jak najbardziej byl "pro-choice". W jednym z wywiadow opowiadala, ze pastor wysylal do jej kliniki dziewczeta w ciazy..

Po tym, kiedy przeszla na jasna strone mocy w kwestii zycia nienarodzonych dzieci, zaczela spotykac sie z katolikami, ktorzy namawiali ja na przyjscie do kosciola, poznanie ich po prostu (miala o katolikach oczywiscie bardzo zle zdanie), proces wchodzenia do Kosciola trwal u niej i jej meza kilka lat, to nie bylo "pstryk". Pewnego dnia jej maz, ktory przeczytal Humanae vitae i teologie ciala wg Jana Pawla II, powiedzial, ze "zaczyna stawac sie katolikiem", jest gotowy przyjac katolicyzm. Pod wplywem meza bardzo serio zaczela poznawac wiare katolicka, czytac dziela na ten temat, poznawac historie Kosciola. Oficjalnie sa w KK od 2012 roku.

Z calego serca Panu i innym polecam ten wywiad:

https://www.youtube.com/watch?v=ItYF1jJ4tLg

Pewnie tak. Generalnie akceptacja aborcji u młodych jest mniejsza. Bo oni już praktycznie wszyscy wiedzieli USG "zlepka komórek ". 

"Wielka cisza"

tak! dziekuje

Nie jest tak, że są do końca tak okopani. Ja w dawnych czasach byłem młody i głupi (choć może też już nie tak bardzo młody, bo przed trzydziestką to już się nie jest młodzieńcem) nie rozumiałem problemu aborcji i właściwie to może nie byłem jej gorącym zwolennikiem, ale był mi ten problem obojętny. Stopniowo - podczas zwłaszcza rozmów z pewnym mądrym człowiekiem - zacząłem zmieniać zdanie, a właściwie sobie je doprecyzowałem i jestem jej przeciwnikiem. Co ciekawe stało się to długo przed tym jak wróciłem do Kościoła. Warto ludziom pewne rzeczy tłumaczyć dosadnie nieraz, bo jest typ człowieka któremu trzeba wiedzę wbić łopatą do głowy. Dla mnie otrzeźwieniem było to, jak kiedyś - było to jeszcze gdy dość "płynnie" podchodziłem do kwestii aborcji - żona mojego kolegi na jakimś spotkaniu wydarła się na mnie dziko, gdy tylko wspomniałem że generalnie to ja nie jestem zwolennikiem liberalizowania tego tzw. kompromisu aborcyjnego. Ona dostała jakiegoś amoku i nawet jej znajomi ją uspokajali choć mieli podobne do niej zdanie. Ja byłem w ciężkim szoku, zacząłem bardziej wsłuchiwać się w uzasadnienia tych wszystkich nagłych gorących pro-aborcjonistów i dostrzegłem potworne zacietrzewienie i właściwie brak logicznych argumentów, pod którymi krył się najprostszy tani gazowniany antyklerykalizm. I to był taki początek drogi dla mnie, bo zainteresowałem się tematem aborcji mocniej i wyrobiłem sobie na ten temat już mądrzejszą (mam nadzieję) opinię. Dlatego jednak jestem zdania, że należy mówić o tym ludziom, dawać im szansę by otrzeźwieli. Działania pro-liferów często sa w moim rozumieniu nieskuteczne, albo nawet przeciwskuteczne, np. makabryczne banery w Warszawie z porozrywanymi płodami. Trzeba być w tej dziedzinie bardzo ostrożnym i przede wszystkim unikać nadmiernej egzaltacji i emocjonalności. Trzeba ludziom pokazywać że aborcja to przede wszystkim masowa skala, bo pro-aborcjoniści lubią rzecz sprowadzać do przypadków jednostkowych. Dobrze też jasno i klarownie przedstawiać stanowisko Kościoła do aborcji, bo zauważyłem że nawet wielu nominalnych katolików ma z tym problem. I potem powtarza się głupoty, że klechy nakazują umierać matce razem z chorym dzieckiem i takie inne dyrdymały. Trzeba pokazywać skalę tego procederu, jego bezduszność, noo i "komercyjną stronę", bo to często do ludzi trafia. Czy ten film jest dobrym krokiem? Nie wiem. Nie oglądąłem go i pewnie nie obejrzę, bo i wydaje mi się, że ja jestem już "przekonany", a generalnie szkoda mi czasu na filmy. Ale jeśli komuś otworzy jakąś zapadkę w głowie i przynajmniej sprawi że ktoś pomyśli i być może zrewiduje swoje stanowisko, to czemu nie.

Reasumując ten gargantuiczny komentarz - niebezpieczne jest założenie, że zwolennika aborcji nie da się przekonać. Mnie się kiedyś udało w rozmowie z pewną osobą osiągnąć tyle, że sama zauważyła jak płytkie i bezmyślne są jej argumenty i dostrzegłem już cień zawahania. Nie wiem co z nią teraz jest, ale miejmy nadzieję, że już inaczej podchodzi do sprawy.

Marcin (ale nie tylko) - nie wiem, dlaczego wyciągane są wnioski w tej dyskusji, że "lepiej nie robić nic", albo, że "zwolennik aborcji i tak nie da się przekonać"(nie uważam tak). Ja przynajmniejnic takiego nie pisalam, ani nie miałam na myśli. Mnie chodziło o to, co zwerbalizował Michał - z - Goleniowa: wołanie o jakość. Jakość jest skuteczna, w przeciwieństwie do tandety. A ja jestem za skutecznością. Wspomniany Samołyk miał wykład o tzw. chrześcijańskim kinie i nazwał go w swojej masie 'chrześcijańską paszą", oczywiście w negatywnym znaczeniu tego określenia. Ja wspieram każde działanie anty aborcyjne, nawet słabej jakości, bo jednak w tej walce uczucia estetyczne nie są nawet w pierwszej piątce ważności. No, ale przydałoby się mnniej tej "paszy"...to wszystko, bo do "paszy"trudn kogokolwiek nieprzekonanego przekonać

Różne filmy trafiają do różnych ludzi. 

W Ameryce powstało ostatnio kilka takich filmów chrześcijańskich- protestanckich. Jeśli chodzi o jakosc to prawdopodobnie wszyscy tutaj mieli by o nich takie samo zdanie jak Pani o tym filmie. 

A jednak dużo ludzi je obejrzało.  Zostały wyprodukowane przez Alexa Kendricka , który zaczynał działalność z $20,000  ktore otrzymal jako datki. Pierwszy film był zrobiony dzięki wolontariuszom. Mimo tego zarobił na siebie i na następny film. Kendrick do tej pory nakręcił 4 filmy z przesłaniem chrześcijańskim i drugi film zarobił 10 milionów dolarów, trzeci 33 miliony.  

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Alex_Kendrick

Nie zakładam, że zwolennika aborcji nie da się przekonać do zmiany zdania. Wręcz przeciwnie. Napisałem "okopani" bo moje sukcesy, mimo różnych prób, są w tej sprawie są prawdopodobnie żadne, choć mam nadzieję, że parę osób chociaż zastanowiło się nad człowieczeństwem i obroną najmnieszych, i najsłabszych. To, że można zmienić zapatrywania nawet mocno "okopanych" osób udowadnia film o którym dyskutujemy :-)
 
Nie wiem, czy są odejścia od postawy "za życiem", ale przykład z filmu i przykłady lekarzy-byłych aborcjonistów pokazują, że przejście do obozu "za życiem" jest jak najbardziej możliwe i ludzie to robią tracąc spore dochody i niszcząc swoją dotychczasową karierę. Może właśnie z tego powodu film "Nieplanowane" pokazując takie okupione niedogodnościami przejście tak mocno doskwiera obozowi przeciwnemu.
 
Podejrzewam też, że część osób które są "nieprzekonywalne" i walczą o "prawa reprodukcyjne" po prostu z tego "prawa" skorzystało, lub kogoś namówiło. Tu będzie działał ten mechanizm wyparcia o którym wspominał stanislaw-orda.

Można zrobić dobry film chrześcijański, nawet katolicki, przykładem jest: "Pieśń o Bernadetcie", ale to rzadkość i starszyzna. Z protestanckich naprawdę dobre są "Znaki". A film jest chrześcijański, pomimo, że nie ma w nim takiej łopatologii jak w "Bóg nie umarł" czy, jak podejrzewam, w "Nieplanowane".