Przykro mi ale z założenia nie wspieram ekumenii. Wczoraj rano obejrzałem fragment programu o Taizé, bo mimo, że także jestem z Wrocławia i oni pojawili się tu już 30 lat temu, to jakoś mojego zainteresowania nie wzbudzili, o zapraszaniu do domu nawet nie wspomnę. No a po tym programie doszedłem do wniosku, że to wykorzystywanie naiwności młodych ludzi, otwartych na „bratanie się” i miłość ponad podziałami, bezbronnych w tym wieku przed wszelkimi manipulacjami. Obowiązkowo była w tym programie mowa o Janie Pawle II, ekologii, segregacji śmieci, jednoczeniu się chrześcijan wszelkiej maści i naści a także o Żydach.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspólnota_Taizé

Najwyraźniej nie dojrzałem, ale włączają mi się wszystkie czerwone lampki jak czytam:

»HISTORIA PEWNEJ WSPÓLNOTY
Założenie Wspólnoty Małych Sióstr Baranka – dominikanek, miało miejsce 27 lat temu [tekst ten został napisany w 2010 r.] , Wspólnoty Małych Braci 20 lat temu, jednak u źródeł jej fundacji była pewna „prehistoria”, która wyjaśnia to, co nastąpiło potem. Trzeba więc sięgnąć pamięcią do roku 1968 i następnych.

Rok 1968, Paryż
Kilka z nas - małych sióstr ze Zgromadzenia Rzymskiego św. Dominika mieszka wówczas w Paryżu, w samym sercu Dzielnicy Łacińskiej, na Odeonie. Właśnie trwa rewolucja, zwana „kulturalną”, której gwałtowny poryw pozostawia po sobie chaos i bałagan. Tacy myśliciele jak Marks i Hegel stali się dla wielu mistrzami, dotknęło to również wspólnot Kościoła; liczni kapłani i zakonnicy porzucają
kapłaństwo i życie konsekrowane. Również na taras domu naszej małej wspólnoty, przyjmującej u siebie kilka studentek do bursy, wpadło kilka kamieni, ale nic z tego wszystkiego nie może nas odłączyć od miłości Jezusa, wciąż wzrastającej w naszych sercach. Wzajemna miłość, która nas jednoczy, tchnienie Ducha Świętego – to jest mocniejsze. W oknie naszej kaplicy zawieszamy napis, który może przeczytać każdy przechodzień: „Kaplica otwarta dla wszystkich”.
Młodzi studenci zaczynają do nas przychodzić. Moim udziałem była ta niemała łaska studiowania Ojców Kościoła na Sorbonie w zespole chrześcijańskich wykładowców, którzy opierali się szalejącej wokół nawałnicy i którymi nie zachwiały najbardziej rozszalałe wichry. Któregoś dnia w jednej z sal wykładowych jakaś studentka zawołała: „Kto to zgubił?” Zobaczyłam, że był to mój różaniec – nosiłam wtedy duży dominikański habit – więc zgłosiłam się i oddano mi go. Od tego dnia wielu studentów zetknie się ze Wspólnotą.
Grupa, która już przychodzi na liturgię do nas zaczyna się rozrastać. Wspólnie czerpiemy ze źródeł Wschodu i Zachodu, długo wpatrując się w ikony Trójcy Świętej, Maryi, Chrystusa i zgłębiając razem Summę św. Tomasza z Akwinu, a przede wszystkim Ewangelię.
(...)
Wydawało się, że majowa rewolucja 1968 r. wszystko pochłonie, jednak, jak już powiedzieliśmy, została ona poprzedzona w sercu Kościoła przez Sobór Watykański II, najważniejszą „rewolucję”, której fundamentem była miłość Boga i umiłowanie wszystkich braci w człowieczeństwie. Sobór dał właśnie światu Kościół odnowiony przez Ducha Świętego. Soborowa liturgia pozwoliła nam żyć w rytmie serca Bożego i Jego miłości do ludzi. Ewangelia, na wzór Maryi zachowywana w sercu i przeżywana w miłości Boga i bliźniego, była pokarmem w naszej modlitwie i siłą zwycięskiego oporu wobec wszelkiego nieporządku i wszelkiego zła. W sercu Kościoła narodziła się cywilizacja miłości. „Wody wielkie nie zdołają jej ugasić, nie zatopią jej rzeki” (por. Pnp 8, 7).«

http://www.communautedelagneau.org/pl/au-coeur-de-leglise-en-mission/
http://www.communautedelagneau.org/wp-content/uploads/2015/01/Historia-Wspólnoty.pdf

A czemu Pani to wspiera?

Ale co widzisz w tym złego? 

To znaczy że powinniśmy się zamknąć w naszej fortecy i nikogo nie wpuszczać?

Bo tylko katolicy mają taki obowiązek.

Tekst mój tak naprawdę nie jest o Taize, to tak tylko chciałam zauważyć, nikt nie rozsadza kościoła od środka.

Przykro mi, że żyjesz w taki lęku i narzuconych sobie ograniczeniach, ale każdy ma wybór. Wspieranie kogoś i czegoś też jest wyborem, nie jest obowiązkiem, tak więc żyj i pozwól żyć innym. 

dziękuję. A tak naprawdę to piękni są ludzie, o których chciałam napisać. Jest ich całe mnóstwo

Wyraziłem swoje zdanie, a nie lęk. Ludzi się nie boję. Unikam jednak radosnych ekstytacji z miłością w tle, przy wtórze gitary.
Pani tekst zaczyna się od Taizé a kończy numerem konta Małych Braci Baranka. Mój komentarz nie jest na inny temat.
To jest WOŚP dla tych katolików, którzy uwierzyli w tę „rewolucję” miłością, jakby nie wystarczała im Ewangelia — musi być „odnowa”, znany podróżnik, który doświadczył dobra i nr konta.

Oczywiście przez patriotyzm lokalny i dlatego, że można w tak różny sposób obserwować to samo zjawisko.

Trudno mi się wypowiadać na temat tego, co dzieje się na Zachodzie, bo tam nie bywam. Jeśli przyjąć za pewnik przekazy via media to masz rację — lepsza gitara niż neopogaństwo.

ja również unikam tanich ekscytacji, tak samo jak mądrali, którym się wydaje, że pozjadali wszystkie rozumy. 

Oj...to miało być do notki Stalagmita...sorry

.

zgadzam sie, ze trzeba byc przynajmniej ostroznym

Ja tez kiedys inaczej patrzalam na Taize a teraz zmienilam zdanie.

Pani BOzeno prosze koniecznie przeczytac ostatnia ksiazke Ojca Pelanowskiego (ktory jest dla mnie najwyzszym -procz ks Prof Chrostowskiego autorytetem) "Ocalenie"

Bardzo krytycznie wypowiada sie o Taize, o wyraznej protestantyzacji tego nurtu To my dajemy sie nabierac na piekne slowka i na "ekumenię" a tamta strona (niejedna!) nie ustepuje ani na wlos.

Przy okazji... Ten pistolet Pani Bożeno coraz mniej pasuje do tego co Pani pisze :)

Pozdrawiam

No po prostu piękne. Jakie to proste. Piękne bo proste.

A Ty co byś proponował?

Glosa

Ten wpis nie jest o Taize, nawet jeśli wspominam o ESM Taize, to nie podejmuję się tej wspólnoty ani ich akcji oceniać. Podziwiam tych, którzy nie mając z tym nic wspólnego, wydają sądy ostateczne. Podziwiam, ale nie zazdroszczę. Generalnie z wiekiem odkrywam, że wiem coraz mniej i coraz mniej rozumiem, zwłaszcza w tego typu sprawach. Wybieram więc drogę raczej działania niż teoretyzowania i jeśli mój proboszcz prosi o przyjęcie pielgrzymów, robię to, ponieważ mam taką lokalową możliwość i stać mnie na to by kogoś ugościć, a poza tym w swoim życiu mam niewiele okazji (niestety), żeby zrobić coś dla kogoś, więc jeśli się okazja nadarza, to staram się korzystać. Nic więcej się za tym nie kryje, serio. 

Spodziewałam się jakichś studenciaków, a przyszli dwaj mnisi. Fascynują mnie takie osoby i naprawdę nie są to pensjonarskie uniesienia, ale gdy widzę przed sobą zdrowego, wykształconego i przy tym przystojnego młodego faceta, który miał świat u swoich stóp, a który wybrał życie żebraka, który - jak sam mówi -codziennie musi walczyć oten wybór, ale obiecał coś Jezusowi, a Jezus jest mu wierny, więc on też walczy o tę wierność - mnie to fascynuje i budzi mój podziw i wielki szacunek - może dlatego, że sama jestem zbyt leniwa i wygodnicka i zdaję sobie sprawę, że nie stać byłoby mnie na pielęgnowanie chorych bezdomnych i życie na granicy....

Takich wspólnot jak Mali BraciaBaranka jest bardzo dużo, wśród nas żyją mnisi tak zwanie nieobłóczeni, żyją poza światem, a jednak tak bardzo w nim i to wszystko tylko z miłości do Pana Boga. 

Rozmawiając z braciszkami nie nasłuchuję, czy to, co mówią, jest zgodne z doktryną, nie pytam ich co myślą o papieżu i czy woleli Jana Pawła II czy Benedykta XVI. Nie obchodzi mnie to, jak ich nie obchodzi to, kim jestem, spotykamy się jako ludzie, ktorzy pomagają sobie nawzajem i cieszą się, że się poznali, że się spotkali. 

Żyjmy normalnie, z ludźmi, z Taize, ze mszy trydenckiej, od Szustaka, Pelanowskiego, czy Pawlukiewicza. Naprawdę dosyć chyba tych konfliktów, tej pychy, tej wszechwiedzy i świętoszkowatości.

To by było na tyle, tylko o tym chciałam napisać. 

  Niezrozumienie uwag umami lezy w braku rozroznienia miedzy osobistymi intencjami, dzialaniami, nawet piekna duchowoscia, pietyzmem czy praca dla blizniego a glebokim kryzysem wiary, najglebszym w historii, Kosciola Swietego.

Najkrocej ujmujac -  blednie rozumiany ekumenizm u tych, jak sie wydaje, pieknych duchowo mnichow i calej idei Taize, wyrasta, jest owocem tego samego, wrogiego Kosciolowi modernizmu jak to przenikliwie obnazyl Sw. Pius X w Pascendi twierdzac, ze bedac synteza wszystkich herezji jest najgorsza herezja.    To wiedzie bezposrednio do stawiania bozkow na oltarzach w Asyzu, heretyckiego oswiadczenia Franciszka ze pozytywna wola (a nie dopustem) Boga jest istnienie wszystkich religiii i jawnego balwochwalstwa Pachamamy w Watykanie.  

Europa staje sie poganska, jak zauwaza Grzelats rowniez z tego powodu.  Zarazkiem choroby nim wywolywanej wyleczyc sie nie da.

    Zupelnie inna sprawa jest to, ze z pewnoscia goszczenie tych Francuzow sprawilo by mi niewatpliwa przyjemnosc. 

Duch chrzescjianswa zaszczepiany przez 2 milennia formuje ludzi w najglebszych pokladach ich duchowosci i moralnosci, stad nawet katolicy swiadomie lub nieswiadomie uczestniczacy w procesach obiektywnie destruktywnych dla Kosciola moga byc ludzmi godnymi podziwu pod wieloma wzgledami.

"błędnie rozumiany ekumenizm"...tak tak, wy zawsze wszystko wiecie, nawet to, co ktoś rozumie i w jaki sposób. Może warto się zastanowić nad innymi źródłami kryzysu wiary? bo ja, jak czytam takie wynurzenia to szybko muszę stawiać się na nogi, żeby samej nie wpaść w kryzys wiary. Naprawdę wytykanie komuś ustawicznie błędów i mówienie mu, że źle coś rozumie uważacie za dobrą formę ewangelizacji?

bo to jest problem tych innych

każde zetknięcie się z innymi naraża na odbiór świadomy lub nie innych zachowań, i uwagi dot. tzw. protestantyzacji warto przeanalizować pod kątem co jest źródłem owej protestantyzacji i należy wyartykułować uwagi krytyczne dot. tematu, czyli wyraźnie zakreślić granice relacji oddziaływań

To prawda... Z drugiej strony, potrzeba podzielenia się z kimś tym co leży "wyłącznie" w naszej gestii, co w tym wypadku przybiera postać biblijnej jałmużny, zwłaszcza ludziom których fizycznie nie jesteśmy w stanie w sposób bezpośredni wesprzeć, a szczerze chcemy, wymaga takiej informacji jak numer konta... Czy ktoś ma ochotę najpierw sprawdzić komu daje, czy też nie ma takiej potrzeby, to sprawa naprawdę prywatna... Zupełnie jak sama potrzeba wsparcia :)

Mówią że diabeł tkwi w szczegółach... Czasem sobie myślę że to powiedzenie dosłownie mówi o tych, którym "ucieka" szersza perspektywa, bo wszystko muszą najpierw podzielić przez te swoje "najprawdziwszekryteria", poza którymi wszystko jest (dla nich) bezbożne i poza Kościołem... Bo gdzieś ktoś kiedyś.

Co to za wszechwiedza, oparta na przecinku i kropce, na podstawie której wysyła się innych ludzi do piekła, z pominięciem sądu Bożego? Po co nam zatem Bóg gdzieś w niebie, skoro mamy pod bokiem takich, co wiedzą wszystko najlepiej już tu i teraz, i to bez wglądu w czyjąś duszę... I nie boją się wydawać tych swoich sądów, pomimo tego co zalecane jest w Piśmie świętym - aby unikać tej pokusy.

Skąd brać?

Z potrzeby serca. Bez tego cała reszta i tak nie ma znaczenia

Problem jest taki, że to nie żadna dyskusja, bo dyskusja polega na tym, że chcemy wysłuchać co druga strona ma do powiedzenia, a niektórych tutaj to nie interesuje tylko wylewają swoje żale i kompleksy, reagują jak psy pawłowa, jak wygooglają "ekumenizm" to uszy im stają dęba...

A ja dodatkowo  zdaje sobie jeszcze inne pytanie, czy jest możliwość dzialania tego rodzaju wspólnoty bez nr konta w banku ?

To ja może odeślę pana do odpowiedzi Parasolnikova. Ja swoje lata mam i raczej wiem do czego służą fora internetowe. 

Tak... Po zestawieniu owego syku gdy kapłan tylko prosi, z przekonaniem u tych samych ludzi że podatki patriotycznie należy płacić, człowieka potrafi niezły dysonans trafić.

Z tym „każda forma” ja mam właśnie problem. A nurt jest szerszy, nie tylko europejski. Do siego Roku.

Ja unikam nawiedzonych.
Jeśli ta uwaga ma charakter personalny, to mnie Pani przecenia. Skąd takie wnioski? Która z moich uwag spowodowała takie Pani twierdzenie?

Niepokoi mnie ta rewolucja. Ta odnowa. I ta reakcja na rewolucję kulturową. I kaplica otwarta dla wszystkich. 

Właśnie trwa rewolucja, zwana „kulturalną”, której gwałtowny poryw pozostawia po sobie chaos i bałagan. Tacy myśliciele jak Marks i Hegel stali się dla wielu mistrzami, dotknęło to również wspólnot Kościoła; liczni kapłani i zakonnicy porzucają kapłaństwo i życie konsekrowane.
(...)
W oknie naszej kaplicy zawieszamy napis, który może przeczytać każdy przechodzień: „Kaplica otwarta dla wszystkich”.
(...)
Wydawało się, że majowa rewolucja 1968 r. wszystko pochłonie, jednak, jak już powiedzieliśmy, została ona poprzedzona w sercu Kościoła przez Sobór Watykański II, najważniejszą „rewolucję”, której fundamentem była miłość Boga i umiłowanie wszystkich braci w człowieczeństwie. Sobór dał właśnie światu Kościół odnowiony przez Ducha Świętego. Soborowa liturgia pozwoliła nam żyć w rytmie serca Bożego i Jego miłości do ludzi.
​​​​​​​(...)
W sercu Kościoła narodziła się cywilizacja miłości.

Rozumiem, że przekreślamy wcześniejszą historię Kościoła i od teraz obowiazują nowe zasady, w reakcji do Marksa i Hegla (a może w korelacji z nimi).
I to wykłada nam ta Wspólnota Małych Sióstr Baranka – dominikanek, która ma męski odpowiednik — Braci Baranka.

Jak tylko wytłumaczyć sobie te dziewiętnaście i pół wieku „błądzenia”, skoro to takie proste, a nowe reguły obowiazują od trochę ponad pół wieku? 

Chyba Pani ocenia jednak wszystkich wg siebie. — Podoba się Pani takie ustawienie rzeczy?

Również „nie podejmuję się tej wspólnoty ani ich akcji oceniać”. W przypadkowo obejrzanym programie o Taize zaniepokoiła mnie obecność kliku wątków i to wszystko — a Pani pisze: „Podziwiam tych, którzy nie mając z tym nic wspólnego, wydają sądy ostateczne. Podziwiam, ale nie zazdroszczę.”

Co do spełniania próśb proboszcza, to ja takich możliwości nie mam, ale moja mama jak najbardziej przyjęła młodych ludzi, wszyscy, co do jednego, jak mówiła, bardzo mili.

Nie wiem czego się Pani spodziewała? Najazdu Hunów? Plądrowania, gwałtów i brania w jasyr? Nie są to przecież ludzie przypadkowi. To poręczenie daje Pani właśnie proboszcz. 

Każdy z nas ma swoje doświadczenia i ja w swoim życiu rozmawiałem także z przeróżnymi ludźmi. Wszyscy są/byli zwykle mili i serdeczni. Na palcach jednej ręki mógłbym wyliczyć jakieś wyjątki. Nie zaczynam rozmów od stawiania wyboru: „jesteś z nami czy przeciwko nam”. Nazwiska: Pelanowski czy Pawlukiewicz nic mi nie mówią. Nigdy nie byłem na mszy trydenckiej. Na pewno jest Pani lepszą katoliczką niż ja ale doprawdy nie wiem skąd te Pani uwagi: „Naprawdę dosyć chyba tych konfliktów, tej pychy, tej wszechwiedzy i świętoszkowatości.”

Wracając do notki, jeśli odciąć od niej początek i koniec, zostanie nam ta Wspólnota i książka Dotknij Boga. W poszukiwaniu ludzi, którym pozostało tylko szczęście napisana przez Patryka Świątka — podróżnika/blogera, który wystartował z pomysłem tanie podróżowanie i w ramach „podkręcenia” doznań postanowił podróżować bez pieniędzy (i karty kredytowej). Książkę wydał Znak, dystrybuuje EMPiK. Tytułem swojej notki nawiązuje Pani do niej bezpośrednio.
Zacząłem słuchać rozmowy z autorem na youtubie https://www.youtube.com/watch?v=cHtizrs3V50 ale od razu zacząłem sobie przekładać ten jego pomysł na swoją sytuację i zrodziło się w mojej głowie pytanie: — No dobra, a kto opłacił twój roczny czynsz, za pozostawione puste mieszkanie, kiedy tak podróżowałeś sobie po tych wspólnotach? Trzeba założyć, że to jakieś 5 tysięcy rocznie, przynajmniej. A może mieszkanie zostało na ten czas wynajęte? (nie dosłuchałem jeszcze do końca tej audycji — może odpowiedź w niej padnie, zobaczymy.)
Książka nie powstała z „wewnętrznej potrzeby duchowej” tego sympatycznego człowieka, sądząc po tym jak i co mówi w linkowanej audycji. To taki projekt. Co ma na celu? Przedstawienie tych różnych Wspólnot rozsianych po Polsce. Na pewno nie jest to zachęta do takiego sposobu podróżowania, bo autor kłopotów doświadczonych w drodze, nie ukrywa. Nie wiem, co kryje się w tle. Nie wiem, czy autor książki działał z jakichś złych pobudek. Obawiam się jednak, że może chodzić o to (tym, którzy to sfinansowali), że hierarchia nadal uwiera. Ostateczne oczyszczenie zapsucia w Kościele jeszcze przecież nie nastąpiło, i może wrócono do starej formuły „odnowy” i ubogiego Kościoła (zakony żebracze — franciszkanie i dominikanie). Mogę się oczywiście mylić. Ale mogę też taką opinię wyrazić, mam nadzieję.

może i tak. Dosiego!

Moja wiedza jest bardzo ograniczona.  Prosze wskazac gdzie mozna odczytac moj wpis jako wyraz przekonaniu  o wszechwiedzy.

Oczekiwalbym ze ton mojej wypowiedzi wskazuje na troske o Kosciol a nie na ekspresje osobistych ambicji czy pretensji.

Wypowiedzi na temat istotnych problemow Kosciola obecnego, chocby na tym forum, najczesciej swiadcza po prostu o niedoinformowaniu.

Prosze nie odczytywac tego jako besserwiserstwo, imponowanie tajna wiedza, itp.  To raczej konstatacja. niewesola.  Zreszta nie naleze do osob jakie probuja tu brylowac.

Warto poszukac zrodel bo w tej kwestii mamy do czynienia z de facto cenzura w samym Kosciele.

Pascendi Sw. Piusa X aby miec rozeznanie jakie istotne sily dzialaja i ich geneze, ulatwi to tez poglebienie zrozumienia dzialan sw. Maksymiliana Kolbe.  Z aktualnych wypowiedzi nowa, doskonala ksiazka biskupa Atanazego Schneidera Christus Vincit o kondycji Kosciola.  Nie wiem czy jest juz polskie tlumaczenie.

ad Grzelats -  ekumenizm prawdziwy to dzialania jakich celem jest wlaczenie wszysktich, jak najbardziej rowniez protestantow, do Kosciola Powszechnego zgodnie z mandatum apostolicum.  Niestety, to co obserwujemy, i co nie jest przypadkiem, to raczej protestantyzacja Kosciola, a zatem przeciwienstwo ekumenizmu. Ostanie przyklady tego procesu -  Franciszek gloryfikuje Lutra, postawil jego statue w ogrodach watykanskich i kategorycznie stwierdzil, ze prozelityzm  (czyli nawracanie) jest absurdem.   Pana stwierdzenie jest mysleniem zyczeniowym, ktoremu rzeczywistosc,jaka wyziera spoza wznioslych hasel, zdecydowanie zaprzecza.  

Niestety nie mam mozliwosci obecnie aby temat potraktowac glebiej.  Dyskusja taka jak ta pozwala zaledwie zasygnalizowac istnienie pewnych obszarow zycia Kosciola wartych powazniejszej refleksji.

mam wrażenie, że pan lubi sobie stworzyć jakiegoś "słomianego luda" zbudowanego z własnych uprzedzeń i potem z nim dyskutować. W którym miejscu napisałam, że książka P. Świątka powstała z potrzeby serca? Oczywiście, że to projekt, sam Patryk Świątek to podróżnik, który od lat prowadzi bloga podróżniczego wraz z przyjacielem. Napisał też inne książki. Czy to coś złego? 

"nie wiem, co kryje się w tle". musi się coś kryć? pan nie jest w stanie przyjąć czegoś tak po prostu, we wszystkim trzeba się doszukiwać piątego dna? Może i można, ale nazywa się to popularnie manią prześladowczą.

Bo nie można. I nigdy nie było można, choć praktyka często pokazywała co innego. Trzeba ewangelizować własną wiarą i życiem, aż sami będą chcieli przyjść. I wtedy nie należy im stawiać barier zbędnych, ale pewność, że rozumieją, co czynią mieć trzeba. Dlatego reewengalizacja Europy jest tak trudnym zadaniem - jej ludy nie zostały pozbawione wiary, one zostały odarte z duszy. Człowieka z zanikłą, szczątkową duszą nie da się nawrócić. Najpierw trzeba mu odbudować duszę. 

Przeczytam to Pascendi św. Piusa X, bo widzę, że mam ogromne braki.
 

Pozwole sobie przypomniec niedawna dyskusje w tym miejscu o "glutenie" w "oplatku" (Komunii sw.)

I to nie jest protestantyzacja?

Niestety nie rozumie Pani tego, co piszę, czy to do Pani, czy do innych komentujących i kolejny raz mi Pani coś przypisuje. To gdzie są Mali Bracia czy Siostry Baranka stoi jak wół na tej samej stronie, z której zacytowałem fragment odnoszący się do ich historii. Stąd chyba jasne, że chodzi w moim komentarzu nie o same placówki i ich lokalizację tylko o reewangelizację akurat Polski, jakby Francja tego nie potrzebowała, i co także zrozumiałe, w dużo większej ilości ośrodków, niż to, w tej całej Francji, ma miejsce.

Przekręcania mnie nie urażają tylko zmieniają sens moich wypowiedzi, i burzą przejrzystość wymiany argumentów, bo trzeba do tego wracać i wyjaśniać.

Certyfikat to żart, którym sobie pozwoliłem poczęstować ofiarodawców. Wziąłem z ciekawości, bo nie miałem nigdy w rękach protestanckiego wydania. A ta anegdotka miała służyć jako przykład na zmienioną treść podsuwaną z dobroci serca.

Wspieranie różnych inicjatyw rzeczywiście się nie wyklucza. Tylko ta wspólnota nie budzi mojego zaufania a Caritas tak. Jeśli to albo—albo, to wybieram Caritas.
 
Dosiego roku i także żegnam.
 

W calej dyskusji pod wpisem Pani Bozenn'y...

... znajduje Pana komentarze jako niezwykle wazne i bardzo ciekawe... takie z zakresu  "badzcie przebiegli jak weze..."  itd.

Bardzo dziekuje,  Panie Umami,  i wszystkiego dobrego z Nowym Rokiem,

Może tam nie mają już do kogo mówić? A może po prostu przyjechali czerpać z duchowego centrum Europy? 

Podczas Światowych Dni Młodzieży podczas Mszy św. zobaczyliśmy skonanych młodych ludzi z plecakami zaptosiliśmy do domu, nakarmiliśmy daliśmy się wykąpać i do dziś to wspominamy, w życiu już gościliśmy Japonki, Niemki i problem relacji między ludzkich jest przestrzenią spotykania dobra

Ja w swoim życiu doświadczyłam takiej masy dobra od ludzi, że wiem iż nie uda mi się w tym życiu odwdzięczyć. Odkąd jeździłam autostopem po Polsce i Europie, chodziłam na pielgrzymki, włóczyłam się ze znajomymi - zawsze wokół siebie miałam ludzi - aniołów, którzy czasem po prostu pomagali mi przeżyć. Co ciekawe, zrozumiałam jakiś czas temu, że zdecydowana większość ludzi żyje prosto, normalnie, stara się ufać innym, nie węsząc wszędzie spisków, podwójnych "den". I wcale nie prowadzi ich to do zguby. 

Analizowanie wszystkiego pod kątem teorii spisku prowadzi do szaleństwa. Bywa, że ktoś nagle się zmienia, nawraca, zdarzają się różne cuda, których nie chcemy wcale widzieć, mimo, że ciągle o cud prosimy.

Z drugiej strony otwartość nie oznacza wcale naiwości, a przynajmniej nie musi.