Przy okazji ostatnich targów książki we Wrocławiu zapytałam Coryllusa, czemu tak mało dyskutuje się na SN o książkach wydawanych przez Klinikę Języka. Nie pamiętam, co odpowiedział, ale dyskusja się między nami na ten temat skończyła się tak szybko, jak zaczęła, bo natychmiast się wycofałam, gdyż zdałam sobie sprawę, że jeszcze krok dalej a zacznę robić to, czego sama nienawidzę, gdyż naraża mnie to na śmieszność - udzielać rad osobie, która słusznie ma to gdzieś. 

No, ale jest tak, że ja uwielbiam czytać książki oraz czytać o książkach, a przełom roku sprzyja podsumowaniom, rankingom i dyskusjom o przeczytanych pozycjach. Ostatnio nawet mniej czytam o książkach, a więcej słucham, gdyż przerzuciłam się na Youtube, a tam aż roi się od kanałaów tematycznych moli książkowych, mniej lub bardziej zależnych od różnych grup wydawniczych. Jest ciekawie, bo zdarzają się kanały, gdzie polecane są ambitniejsze pozycje niż Remigiusz Mróz, czy "Tatuażysta z Auschwitz". Co do Remigiusza, to wśród wielu obejrzanych filmików, w których youtuberzy książkowi polecali książki, całe masy książek,  pana Mroza wypatrzyłam tylko raz. Serio, raz.        

 

No więc pomyślałam, że zrobię tutaj swój ranking książek, tych które odkryłam w minionym roku i tych, które towarzyszą mi już całe lata. Jest to ranking książek, które polecam do czytania. Ranking tych, których nie polecam, być może w osobnej notce. Nie umieściłam żadnej z pozycji Kliniki Języka, bo o tym napiszę również kiedy indziej. 

Zaczynamy od książek, które czytałam w 2019 roku.

1. "1001 książek, które musisz przeczytać". pod red. Petera Boxall'a. Oczywiście tę pozycję umieszczam tu przewrotnie, ponieważ jest to jedynie przedruk z czegoś amerykańskiego, no i oczywiście jest to subiektywna lista najlepszych utworów literatury pięknej z całego swiata od "Baśni tysiąca i jednej nocy" napisanej ok. 850 r. po wydawnictwa z XXI wieku. Potwornie to grube i ciężkie, ale w chwilach depresji świetnie służy do pokrzepienia z trzech powodów: z polskich autorów znalazł się tam tylko Henryk Sienkiewicz z "Quo Vadis?", po drugie: dużo już z tych polecanek przeczytałam, więc od razu robi mi się lepiej, po trzecie: większość jednak nie przeczytałam, więc jak widzę, że tyle jeszcze przede mną, to wraca mi energia do życia. Na dokładkę: zdjęcia okładek z różnych lat, tych co ciekawszych i tych, które przeszły do legendy i klasyki grafiki, fotografie autorów, podane daty pierwszych wydań. 

2. "Kossakowie. Biały mazur" Joanny Jurgały - Jureczki. Opowieść o rodzinie Kossaków i historii krakowskiej Kossakówki. Początkowo bardzo drażnił mnie styl autorki, widać, że uczyła się pisać w polskiej szkole reportażu, czy coś w tym stylu, w każdym razie wielu polskich autorów pisze w ten właśnie sposób, co mnie osobiście doprowadza do szału. Ale tematyka bardzo ciekawa, więc nie pozostało mi nic innego, jak przywyknąć do stylu i wybaczyć autorce. Dowiedziałam się wiele o Kossakach, nareszcie też umiem ich wymienić poprawnie w kolejności od najstarszego. Jeden minus - przeczytałam w dwa dni, czyli za szybko. 

3. "Mistyczki" Ewy Czaczkowskiej. Jasno i przystępnie o czterech niezwykłych kobietach, które miały bliskie spotkania z Chrystusem: Wandzie Boniszewskiej, Alicji Lenczewskiej, Wandzie Malczewskiej i Marii Franciszcze Kozłowskiej - o której ostatni rozdział ma wyjątkowe, tajemnicze żółte marginesy, dla odróżnienia od pozostałych, ponieważ Kozłowska została obłożona klątwą przez Watykan za rozpowszechnianie herezji  i doprowadzenie do schizmy. Ciekawa lektura dla takiego laika jak ja, jeśli ktoś nie zna ww wymienionych kobiet - serdecznie polecam tę pozycję. 

4. "Kacper, Melchior i Baltazar" Michela Tourniere'a. Czytałam już kilka lat temu, wróciłam kolejny raz przed świętami, bo to jedna z tych książek, których się nie zapomina. W ogóle uwielbiam Tourniere'a, a opowieść o trzech królach jest tak cudowna, że w zasadzie mogłabym czytać tylko to, w koło i z powrotem. nie będę pisać dlaczego, to trzeba przeczytać. 

5. "Karawana kryzysu", Lindy Polman. Reportaż o kulisach przemysłu pomocy humanitarnej. Nie wiem jakim cudem w ogóle się ta książka ukazała i to w Polsce wydana przez wydawnictwo Czarne, które, hmmm, nie jest z mojej bajki. Reportaż wstrząsający, opowiadający o sitwie tzw filantropów, dużo na przykładzie pomocy humanitarnej udzielanej na Haiti po trzesięniu ziemi, o nietykalności tych zwyrodnialców, którzy "niosąc pomoc" są gorszym kataklizmem dla miejscowej ludności niż huragan i trzęsienie ziemi połoczone z tsunami naraz. Przez krótki czas po przeczytaniu rtego reportażu zaczęłam oglądać filmiki na yt dotyczące różnych spiskowych teorii, ale zarzuciłam z braku czasu. Po tej lekturze pomagam tylko tam, gdzie mogę to zrobić bezpośrednio. Co wszystkim polecam, ale nie musicie wierzyć mi na słowo, lepiej przeczytać tę książkę.

6. "Nie zdążę" Olgi Gitkiewicz, wyd. Dowody na Istnienie. Olga to moja koleżanka ze studiów, zadebiutowała reportażem o pracy pt. "Nie hańbi" i był to reportaż w sumie o niczym, w przeciwieństwie do "Nie zdążę". Tu Olga opisuje wykluczenie komunikacyjne w Polsce, w sposób bardzo ciekawy, ale lektura jest ogólnie przygnębiająca, bo prawdziwa. Chyba każdy z nas doznał w jakiś sposób na włąsnej skórze problemów z komunikacją, transportem publicznym w Polsce. Reportaż ten generalnie nic nie wnosi do życia, prócz smutnych konstatacji w postaci westchnięć "o tak, znam to", ale warto przeczytać, to podróż po prowincjonalnej Polsce, trochę wyciąga nas z tych wygodnych wielkomiejskich foteli i przypomina i realnym świecie, przy tym napisany sprawnie i ładnie.

7. "Krzyż Ameryki", Roman Zięba, wyd. Sumus. To moja naukochańsza książka z minionego roku, wstęp do kolejnych wydarzeń w moim życiu, tak sądzę, bo książka napisana przez żywego człowieka o prawdziwym życiu. Roman Zięba, niedoszły lekarz, przemytnik, biznesmen, bankrut, więzień. W tej kolejności. Historia jakich tysiące. Traci wszystko, rodzinę, dorobek życia, wolność, nawraca się w więzieniu a po wyjściu, nie bardzo wiedząc w ktorą iść stronę, idzie do częstochowy, na Jasną Górę. A potem do Asyżu z Jerozilimy, natępnie Szlak św. Jakuba i tak dalej, nomen omen. W 2018 r. wraz z przyjacielem idą w pielgrzymce przez Stany Zjednoczone, od Kanady do Meksyku - jeden, drugi z San Francisco do Nowego Jorku. Ten drugi to Roman Zięba. Idzie 6 miesięcy przez Los Angeles, pustynię Nevady, Kolorado, Ohio etc. Książka to zapis tej pielgrzymki, duchowa i fizyczna droga, napisana niepretensjonalnie, bo Zięba to doświadczony facet, a nie jakieś siusiu majtki. Bardzo, bardzo polecam, dla tych co w drodze i nie tylko. 

 

To tyle na dziś. W trakcie pisania przypomniało mi się więcej książek przeczytanych w minionym roku, ale nie o wszystkich chciałabym tu pisać, nie każda z nich jest warta polecenia a poza tym i tak już za dużo napisałam. A co polecacie do czytania na długie zimowe wieczory, które jeszcze przed nami? 

---

tagi: książki 

	bozenan
	13 stycznia 2020 19:11

20     1780    11 zaloguj sie by polubić